Basken zijn rare mensen. Ze hebben hun eigen brabbeltaaltje met x-en ingeklemd tussen allerlei andere medeklinkers, hun eigen landje en natuurlijk hun eigen terroristische groepering. Daarnaast hebben ze ook hun eigen wielerploeg, Euskaltel-Euskadi genaamd. Al jarenlang rijden ze in diep oranje rond in het profpeleton. Een rare wielerploeg, dat is het, die verkapte ETA-strijders op de fiets. Dat bewezen ze opnieuw in de ploegentijdrit vandaag.
De Baskische ploeg rijdt al jarenlang precies hetzelfde. Ze hebben een heleboel klimmers die het predikaat “redelijk” verdienen. En dat was het. In kleinere Spaanse wedstrijden rijden ze leuke uitslagen waardoor ze genoeg punten sprokkelen om op het hoogste niveau mee toe doen. Daarnaast hebben ze altijd wel een aardige klassementsrenner, die mee kan doen in de top tien van de Tour de France. Tegenwoordig is dat olympisch kampioen Samuel Sanchez. Dan smokkelen ze echter wel met het meest interessante aspect van de ploeg: een zuiver Baskische samenstelling.
Sinds in 1962 de landenploegen zijn afgeschaft in de Tour de France, zijn ploegen een mêlee van nationaliteiten. Fransen, Belgen, Nederlanders, Spanjaarden, alles vrolijk door elkaar. De afgelopen twintig jaar zijn daar nog Russen, Amerikanen, Australiërs, Litouwers,Kazakken bijgekomen, voor het grootste deel in gemengde ploegen. Euskaltel probeert echter vast te houden aan zuivere Basken. De spreektaal is als het even kan Baskisch, net als de namen. De ploeg opereert daarmee met een Blut en Boden-gevoel waar een beetje Wildersfan zich voor zou schamen.
Baskisch nationalisme
Tegenwoordig is Samuel Sanchez de kopman. Veel Castilliaanser kan een naam niet worden. Voor een volbloed-Bask is dat eigenlijk vloeken in de kerk. Alsof de ETA Franco-sympathisanten in dienst heeft, of dat de IRA opeens niet meer gelooft in de paus. Blijkbaar vergeven de fans de ploeg dat, terwijl ze normaal gesproken alleen maar met Baskische vlaggen op de berghellingen staan. Basken zijn nationalistisch tot op het bot, vinden dat ze met hun oude taal eigenlijk het Herrenvolk van Europa zijn. Gelukkig bewijst Samuel Sanchez dat zelfs bij zulke nationalisten pragmatisme overwint. Zolang je wint, mag je zelfs als Asturiër de Baskische normen en waarden verdedigen.
Als je al dat Baskische fietsnationalisme goed bekijkt, zie je één uniek aspect dat echt in het Baskische bloed zit. Ze hebben iets in de genen zitten dat fatsoenlijk tegen de klok rijden onmogelijk maakt. Ondanks Igor Gonzalez de Galdeano als ploegleider, die ooit voor het fameuze tijdrijderscollectief ONCE reed, verloren de Basken 1 minuut 22 op de besten. Er vlogen al snel enkele Basken af, die allemaal op minuten binnenkwamen. Is dat volksaard, is dat verweking van de verder natuurlijk superieure Baskische genen? Of weigeren de Basken gewoon te investeren in zo’n discipline? Waarschijnlijk is dat het. Niet kunnen tijdrijden, dat is gewoon een uitingsvorm van Baskisch nationalisme. En die uitingsvorm verdedigt Euskaltel-Euskadi met verve, met of zonder Samuel Sanchez.
Vandaag won Garmin-Cervélo de ploegentijdrit, de Noor Hushovd in het geel. Kijk hier de complete uitslagen.
