ThePostOnline

Ook scholen moeten geen Twittercode willen

03-11-2011 09:00

Op scholen gebeurt alles een paar jaar later dan in de normale wereld, heb je soms het idee. Ja, dat klinkt misschien een beetje gechargeerd als we het hebben over instellingen die net allemaal moderne ‘smartboards‘ hebben aangeschaft, maar wij kunnen er ook niets aan doen dat ze nu pas de social media code uit de kast halen. De hele discussie over dit soort regelgeving, in de volksmond vaak ‘Twittercode’ genoemd, hadden we nu toch al een paar keer gevoerd de afgelopen twee jaar? Toch zwengelt het CNV de hele discussie weer aan: deze keer moeten er richtlijnen voor leraren komen. En hoe kan het ook anders, het bekende voorbeeld van in beschonken toestand op de foto staan wordt ook weer van stal gehaald!

Je zal het maar hebben, dat je als leraar dagelijks de verantwoording voor klassen vol leerlingen hebt maar niet in staat bent te bedenken wat een beetje handige omgangsvormen zijn. Dan komt het CNV je nu dus wel even mooi tegemoet, toch handig!

Duidelijkheid: kan dat wel in regels?

Gelukkig haast men zich te zeggen dat de meeste leraren ook wel begrijpen dat foto’s van feestjes met dronken mensen niet op Facebook thuishoren. Gelukkig maar, hebben we toch nog wat geleerd van al dat geleuter de afgelopen tijd! Als een school er echter geen duidelijke regels over opstelt dan is het echter “lastig een grens te trekken”, zo vervolgt men; daarom is het beter om zaken als “raak niet in een flamewar met ouders verzeild” vast te leggen in regels.

Maar natuurlijk: regels! Daar gaat het onderwijs sowieso goed mee om! U zult misschien zeggen, “Dat is een beetje een drogredenering” en dat zou het inderdaad ook zijn als in de praktijk niet was gebleken dat omgangsvormen -zeker op social media- zich heel slecht laten vatten in regels. Uiteindelijk gaat het bij communicatie om de uitvoering in de dagelijkse praktijk. Daarover kunnen wij u vast verklappen: het gaat gewoon om een beetje gezond verstand. Noem het naïef, maar daar kunnen leraren heel goed zelf over nadenken. Natuurlijk, figuren die midden in de media-ophef journalisten gaan bestoken houd je altijd, maar was dat te voorkomen geweest met een ‘Twittercode’? (Ziet u hoe op het hoger onderwijs de discussie al is geweest? We zakken steeds een treetje.)

Om, inderdaad, conclusies van vorige discussies nog maar eens te herhalen: een paar trainingen om eens uitleg te geven over wat dat nu is, dat ‘social media’, is helaas in sommige gevallen best te verdedigen. Een speciale code vastleggen om uit de doeken te doen dat je je gezond verstand moet gebruiken gaat een beetje te ver en lijkt bovendien een beetje een belediging van de intelligentie van de leerkracht.

En dreigtweets dan?

Uiteraard mag in de argumentatie vóór een code de dreigtweet niet ontbreken. Echter, speciale regelgeving om de met gemanipuleerde telefoonkaarten gepleegde bommeldingen aan te pakken is waarschijnlijk moeilijk terug te vinden in de schoolreglementen van begin jaren ’90, al zal u nu vast met voorbeelden van blinde paniek aankomen. Dat pubers domme dingen uithalen staat zonder meer vast, daar blijven het toch kinderen voor, al zien pubers dat zelf natuurlijk heel anders. En dat geeft ook helemaal niet, beste CNV. In de praktijk blijkt dat ook de jeugd die online domme dingen doet ouderwets wordt teruggefloten, sommige geven daar gehoor aan, anderen niet. De vraag is alleen of je dat laatste met een code op scholen kunt verhelpen.

Stelt u zich liever de vraag wat we in algemene zin op scholen kunnen vertellen over internet, de ‘echte’ samenleving en alle koppelingen daartussen. Dan is zo’n extra ‘Twittercode’ ineens helemaal nergens meer nodig voor. Vooralsnog blijft staan dat ook de nieuwe ‘overtredingen’ van de mores gewoon te vangen zouden moeten zijn in bestaande communicatie regels en ons algemene gevoel voor normen, waarden en verstandig gedrag. Dat pubers en sommige anderen misschien niet altijd in dat laatste uitblinken is een gegeven. Daar een speciale code voor bepleiten lijkt echter eerder op de handen wassen in onschuld, (Voor het CNV vast een bekende metafoor.) zodat in ieder geval iedereen kan zeggen “Ja, maar we hadden er nochtans regels voor!”. Ja, zo werkt het dus niet. Regels hebben we al, en met die regels kunnen we online ook heel goed uit de voeten.

CC-foto: Jarrett Campbell