Goedenavond dames en heren. Een krankzinnig goedenavond, mag ik wel zeggen. Want wij, doodgewone stervelingen aan een doodgewone tafel op een doodgewone dinsdagavond in Londen, ontvangen een uniek stel. Een idioot gezelschap! Een zilveren kwartet. Zestien te benijden benen. De vier die vandaag furore maakten bij het paardenspringen, Bubalu, Verdi, Tamino en Londen. Als ik het even mag zeggen zoals het is: onze zilveren knollen. Ik mag daar voor klappen en dat doe ik dan ook gewoon.
Dames en heren. Deze dag in Londen begon als een spaghetti-western, met vier snuivende paarden in een hok, en nu… Nee! We pakken gewoon de draad op waar hij begon. Met vier paarden dus. Vier beesten waar u, ik, wij nog nooit van gehoord hadden. Want zo is het toch? Een gekke vraag natuurlijk, maar had jij ooit van Bubu gehoord, Ferri?
“Nou, ja natuurlijk. Bubalu is..”
Ja? Jaha! Hij zegt ja. Natuurlijk zegt hij ja. Jullie hebben de afgelopen vier jaar niks anders gedaan dan tegen elkaar rennen, tegen elkaar springen, en tegen elkaar slapen. Jullie kennen elkaar door en door. Hadden jullie dat ooit kunnen denken, toen jullie vier jaar geleden begonnen, dat jullie hier zouden zitten? In jullie stoutste dromen niet he? En met zo’n zilveren kleinood, hadden jullie dat ooit kunnen bedenken? Ik – zei de gek – denk het niet. Fer, ik mag het jou vragen want jij leeft, eet en ademt paardensport, had jij dat ooit kunnen bedenken?
“Nee. Dit is een droom die uitkomt”
Juist, Fer. Jij ademt paardensport, dat ruik ik hier. Maar natuurlijk is het een droom die uitkomt. En dat vinden wij paardenleken zo fantastisch om te zien, joh. Dat iemand helemaal knotsbezeten is van die gekke, voor ons buitenstaanders wildvreemde wereld van de paardensport. Hoe kom je er in godsnaam bij om zoiets te gaan doen, Tammie? Ik mag Tammie zeggen, toch? Na vandaag, na die schitterende race waarbij wij met z’n allen zo hartstochtelijk hebben staan schreeuwen en staan huilen, mag ik dat zeggen, toch? Vertel Tammie, hoe ben jij in die paardensport gerold?
“Tja, ik ben natuurlijk een paard, en..”
Ze is een paard! Hahaha. En zo is het. Hoort u dat, mensen thuis? Tammie is een paard! Zo gruwelijk simpel zit het leven soms in mekaar. Laat iemand het tegendeel maar komen bewijzen. Natuurlijk ben je een paard! En wat voor een. Die poten willen al van jongs af door de bak, ja? Dat lichaam, die volledige 1 pk, wil niets liever dan oksers, toch? Dan ben je een paard. Een hufter van een paard, daar zijn de dames en heren critici het wel over eens. Maarrrr, sans rancune, je bent de liefste hufter van alle paarden die ik ken. En daar zal de kijker thuis het mee eens zijn. Goed, dan zetten we daar een streep onder. Ja, vind je dat goed? Mooi. Dames en heren, de streep is gezet, we kunnen door. Vier jaar beulen en dan zilver, is dat een afgang?
“Een afgang? Nee.”
Nee? Maar hebben jullie wel alles gegeven? Je hele sociale leven ervoor opzij gezet? Ging het niet gewoon mis in de koppies? Waren jullie wel tegen de druk bestand? De druk om hier in dit enorme circus te presteren. Jullie hebben de duurste benen van de Spelen, maar is het eigenlijk niet heel goedkoop misgegaan, in de koppies?
“Nou, we hadden liever gewonnen, maar tweede van de wereld is ook mooi.”
Zo is het! Tweede van de wereld, wie kan dat nou zeggen? Ik niet, hij niet, niemand niet. En jullie wel. Chapeau, chapeau, chapeau hoor. Wij nemen onze hoed voor jullie af, weten jullie dat? Heel het land neemt de hoed, pet, of welk hoofddeksel dan ook heel diep voor jullie af. Ja? Jullie hebben het goud niet verloren, jullie hebben zilver gewonnen. Ook dat is topsport. En dat een stel Britse paarden nog net iets beter springt, dat is iets voor de historici. Dat bepalen de geschiedkundigen, dat is niet aan ons. Maar diep, diep respect hoor.
Dan ga ik jullie nog een naam voorhouden. Het ‘HHH’, zegt jullie dat iets? Natuurlijk zegt dat jullie iets. Want we zijn een gek volk, dus jullie moeten zo het podium op. Jullie worden gehuldigd. Eens zien of jullie nog een beetje los in de heupen zijn. Vier paarden op een podium en hossen maar. Ja echt! Dat is jullie voorland. Jullie moeten weg. Ontzettend bedankt dat jullie hier je verhaal wilden doen. Een prachtig verhaal. Ik hing aan jullie lippen. Formidabel! Superbe! De mensen hier staan te springen om jullie een applaus uit hun tenen te bezorgen. Merci! Ga het vieren!
